احتمال کمبود منیزیم در برخی از افراد بیشتر از دیگران است. گروههایی که در زیر معرفی میشوند بیشتر در معرض خطر کمبود منیزیم قرار دارند:
1. افراد مسن:
با افزایش سن، جذب منیزیم در بدن کاهش مییابد و کلیهها توانایی دفع مناسب منیزیم را از دست میدهند. این مسئله باعث میشود که افراد مسن بیشتر در معرض کمبود منیزیم قرار بگیرند.
2. افراد با رژیم غذایی ناکافی:
کسانی که رژیم غذایی نامتعادل دارند و از غذاهای فرآوریشده و پرچرب استفاده میکنند، کمتر منیزیم مصرف میکنند. همچنین افرادی که رژیمهای غذایی محدود و یا گیاهخواری افراطی دارند، در معرض کمبود منیزیم قرار میگیرند.
3. افراد مبتلا به بیماریهای گوارشی:
افرادی که دچار مشکلات گوارشی مانند بیماری کرون، سلیاک یا سایر بیماریهای مرتبط با روده هستند، ممکن است جذب منیزیم در بدن آنها کاهش یابد و منجر به کمبود منیزیم شود.
4. افراد مبتلا به دیابت نوع 2:
افراد مبتلا به دیابت نوع 2، بهویژه کسانی که کنترل ضعیفی روی قند خون دارند، ممکن است به دلیل دفع بیش از حد منیزیم از طریق ادرار، در معرض خطر کمبود منیزیم قرار بگیرند.
5. افرادی که الکل مصرف میکنند:
مصرف زیاد الکل میتواند منجر به افزایش دفع منیزیم از طریق ادرار شود. همچنین، الکلیسم مزمن ممکن است باعث شود فرد نتواند از رژیم غذایی خود منیزیم کافی دریافت کند.
6. افرادی که داروهای خاصی مصرف میکنند:
مصرف برخی از داروها ممکن است باعث کاهش سطح منیزیم در بدن شود، از جمله:
- داروهای دیورتیک (مدر) که برای کاهش فشار خون استفاده میشوند.
- داروهای ضد اسید معده که سطح اسید معده را کاهش میدهند و ممکن است جذب منیزیم را مختل کنند.
- آنتیبیوتیکها و برخی داروهای مورد استفاده در درمان سرطان که میتوانند منیزیم بدن را تخلیه کنند.
7. افراد مبتلا به بیماریهای کلیوی:
مشکلات کلیوی میتواند باعث شود که بدن نتواند بهطور مناسب منیزیم را در خود نگه دارد، که این موضوع ممکن است منجر به دفع زیاد منیزیم از طریق ادرار شود.
8. افرادی که فعالیت ورزشی زیاد دارند:
ورزشکارانی که فعالیت بدنی شدید انجام میدهند، به دلیل تعریق و نیاز بیشتر به منیزیم برای عملکرد عضلانی، ممکن است دچار کمبود منیزیم شوند.
9. زنان باردار یا شیرده:
در دوران بارداری و شیردهی، نیاز بدن به منیزیم افزایش مییابد. اگر زنان در این دورهها از رژیم غذایی کافی برخوردار نباشند، ممکن است به کمبود منیزیم دچار شوند.
علائم کمبود منیزیم شامل:
- گرفتگی عضلات (خصوصاً در شب)
- خستگی مزمن
- بیخوابی
- اضطراب و افسردگی
- اختلالات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم
- مشکلات گوارشی مانند یبوست
برای پیشگیری یا درمان کمبود منیزیم، مصرف منابع غنی از منیزیم مانند مغزها، دانهها، سبزیجات برگ سبز، غلات کامل و حبوبات توصیه میشود. همچنین، در موارد شدیدتر ممکن است پزشک مکمل منیزیم را تجویز کند.
منیزیم یک ماده معدنی است که برای کارکرد بدن لازم و حیاتی می باشد. مزایای مصرف منیزیم شلمل: کمک به نرمال نگه داشتن فشارخون، قوی کردن استخوان ها و ثابت نگه داشتن ریتم قلب می باشد.
مزایای مصرف منیزیم:
افرادی که منیزیم را کمتر از مقدار توصیه شده مصرف می کنند، بیشتر دچار نشانه های التهاب می شوند که التهاب نیز به نوبه خود با بیماری های قلبی، دیابت و برخی سرطان ها ارتباط دارد. مصرف مقدار کمی از منیزیم عامل خطری برای استئوپورز محسوب می شود.
برخی شواهد نشان می دهند که خوردن غذاهای غنی از منیزیم و سایر موادمعدنی می تواند به پیشگیری از فشارخون بالا در افرادی با نشانه های پیش فشارخون بالا کمک کند.
استفاده از منیزیم به صورت درون وریدی یا تزریقی به درمان برخی بیماری ها مثل اکلامپسیا در طول بارداری و حملات شدید آسم کمک می کند. منیزیم ماده اصلی در بیشتر داروهای آنتی اسید و ملین هاست.
کمبود شدید منیزیم بندرت اتفاق می افتد.
احتمال کمبود منیزیم در افراد زیر وجود دارد:
• بیماران کلیوی
• بیماری کرون یا سایر بیماری هایی که بر هضم تاثیر می گذارند
• مشکلات پاراتیروئید
• مصرف داروهای خاص برای دیابت و سرطان
• افراد مسن و سالمند
• مصرف زیاد مشروبات الکلی
گاهی اوقات مراقبین سلامت به افرادی که دچار این بیماری ها هستند، مصرف مکمل منیزیم را پیشنهاد می دهند.
بازدارنده های پمپ پروتئین (PPI) که نوعی دارو برای درمان رفلاکس اسید معده هستند، با کم شدن سطح منیزیم ارتباط دارند. نمونه هایی از این داروها شامل دکسلانزوپرازول، ازومراپرازول، لانزوپرازول، امپرازول، پانتوپرازول و رابپرازول هستند. اگر هریک از این داروها را در طولانی مدت مصرف می کنید، مراقبین سلامت ممکن است سطح منیزیم خونتان را با آزمایش خون چک کنند.
منابع طبیعی منیزیم:
منابع غذایی حاوی منیزیم شامل موارد زیر هستند:
• سبزی ها، سبزیجات برگدار مثل اسفناج
• مغزها
• لوبیاها، نخود و سویا
• غلات سبوس دار
خوردن غذاهای کامل و تازه همیشه بهترین گزینه است. منیزیم در طول فرایندهای تصفیه و فراوری موادغذایی می تواند از بین برود.
خطرات مصرف منیزیم:
• عوارض جانبی: مکمل های منیزیم می توانند باعث تهوع، دل پیچه و اسهال شوند. مکمل های منیزیم غالبا باعث نرم شدن مدفوع می شوند.
• تداخلات دارویی: مکمل منیزیم ممکن است با مصرف برخی داروها مثل داروهای ادرارآور، داروهای قلب یا آنتی بیوتیک ها تداخل داشته باشند. بنابراین درصورتی که داروهای خاصی مصرف می کنید، قبل از مصرف مکمل منیزیم با مراقبین سلامت مشورت کنید.
• خطرات: افراد مبتلا به بیماری دیابت، بیماری روده، بیماری قلبی یا بیماری کلیه قبل از مشورت با مراقبین سلامت نباید خودسرانه مکمل منیزیم مصرف کنند.
• اوردوز یا مصرف زیاد: علایم اوردوز یا مصرف زیاد منیزیم می تواند شامل تهوع، اسهال، افت فشارخون، ضعف عضله و خستگی باشد. مصرف دوزهای بسیار بالا می تواند خطرناک و کشنده باشد.
تنظیم: زهرا محبی(کارشناس ارشد تغذیه)