حقایقی در مورد ویروس اچ آی وی

ایدز-HIV

ایدز مجموعه علایم ناشی از ویروس اچ آی وی است. فردی مبتلا به ایدز می شود که سیستم ایمنی او در مقابله با بیماری ها و امراض بشدت ضعیف شده است. چنین فردی مستعد ابتلا به علایم و بیماری های خاص است. ایدز آخرین مرحله از اچ.آی.وی است و زمانی که بیماری بسیار پیشرفته است و درمان نشده است، منجر به مرگ خواهد شد. HIV در منی، خون، واژن و ترشحات و شیر مادر یافت می شود. اچ.آی.وی از طریق عرق، بزاق یا ادرار قابل انتقال و سرایت نیست. استفاده از کاندوم های مردانه یا زنانه در طول روابط جنسی بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به HIV و سایر بیماری های مقاربت جنسی است. در صورت تزریق مواد مخدر، همیشه از سوزن و سرنگ پاکیزه و ضدعفونی شده استفاده کنید و هرگز از لوازم مشترک استفاده نکنید. اگر زنی باردار و مبتلا به HIV است، ویروس در خون او می تواند در طول زایمان یا از طریق شیردهی به بدن نوزاد منتقل شود. بنابراین به این افراد توصیه می شود که تحت درمان قرار بگیرند تا با کاهش حجم این ویروس، خطرات انتقال و سرایت این بیماری کاهش یابد.

حقایقی در مورد ایدز-HIV

ایدز مخفف عبارت سندروم نقص ایمنی اکتسابی است که ویروس اچ.آی.وی پیشرفته یا آخرین مرحله اچ.آی.وی نامیده می شود. ایدز مجموعه علایم و بیماری های ناشی از ویروس اچ.ای.وی پیشرفته است که سیستم ایمنی را نابود می کند. اگرچه ویروس اچ.آی.وی هیچ علاجی ندارد اما بیماران با درمان و حمایت صحیح می توانند ازعمر طولانی و زندگی سالم برخوردار شوند. از همین رو پیگیری یک درمان صحیح بسیار مهم است.

حمله ویروس اچ آی وی به بدن

ویروس اچ آی وی به نوعی گلبول سفید در سیستم ایمنی بنام سلول کمک کننده T ( یا سلول CD4) حمله می کند. این سلول های حیاتی به حفظ سلامت و مقابله با بیماری ها و امراض کمک می کنند. خود اچ .آی.وی نمی تواند رشد کند و یا تجدید شود بلکه این ویروس به سلول کمک کننده T متصل شده و با آن آمیزش می نماید و سپس DNA سلول را تحت کنترل در آورده و درون سلول کپی می شود و درنهایت چندین ویروس را در خون رها می کند که این ادامه فرایند تکثیر است. به این فرایند، چرخه عمر ویروس اچ.آی.وی گفته می شود. این ویروس سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و به مرور زمان به سیستم ایمنی آسیب می رساند. سرعت پیشروی این ویروس به سلامت عمومی، تشخیص زودهنگام ویروس و شروع درمان ضدویروس و شیوه های درمان بستگی دارد.

درمان ضد ویروس اچ آی وی

درمان ضدویروس ترکیبی از داروهایی است که مراحل مختلف چرخه عمر HIV را هدف قرار می دهد و بسیار موثر است. اگر این درمان بدرستی انجام شود، سلامت سیستم ایمنی حفظ شده و از بروز علایم و بیماری های مرتبط با ایدز پیشگیری می شود و این بدین معناست که افراد بیمار می توانند از سلامت و عمرطولانی بهره مند شوند. اگر فرد بیمار بدرستی درمان نشود، مقاومت او به دارو بیشتر می شود که در این صورت داروها دیگر توان مقابله با ویروس و تکثیر آن را ندارند.

علایم و مراحل HIV:

ابتلا به ویروس HIV در 3 مرحله روی می دهد. علایم ابتلا به این ویروس از لحاظ نوع و شدت در افراد متفاوت است. مرحله 1 بعد از ابتلا به این ویروس می تواند شبیه بیماری آنفلوآنزا باشد که همه ممکن است آن را تجربه نکنند. مرحله2 به مدت 10سال یا بیشتر به طول می انجامد. مرحله 3 زمانی است که سیستم ایمنی فرد بشدت آسیب دیده و فرد دیگر نمی تواند با بیماری ها و امراض مقابله کند هرچه تشخیص ویروس اچ.آی.وی زودتر انجام شود و درمان بسرعت آغاز شود، سلامت و عمر فرد تضمین می شود. از آنجایی که برخی بیماران درطول مراحل 1و2 هیچ علایمی را نشان نمی دهند لذا این ویروس توسط افرادی که ناقل آن هستند، منتقل می شود. علایم ویروس اچ.آی.وی در هر مرحله می تواند به لحاظ نوع و شدت در افراد متفاوت باشد و برخی افراد طی چندین سال هیچ علایمی را نشان نمی دهند. بدون درمان ضدویروس، این ویروس در بدن تکثیر می شود و باعث آسیب شدید به سیستم ایمنی می گردد. بنابراین افراد بعد از اطلاع از مثبت بودن تست لازم است درمان را فورا شروع کنند.

مرحله1: ویروس اولیه و حاد

حدود 1 تا 4 هفته بعد از ابتلا به ویروس اچ.آی.وی، برخی افراد علایمی شبیه آنفلوآنزا را تجربه می کنند. این علایم بیشتر از 1 تا دو هفته طول نمی کشد و فرد بیمار فقط برخی علایم را تجربه می کند. این علایم به تنهایی نشانه ابتلا به ویروس اچ.آی.وی نیست. چنانچه نسبت به ویروس اچ.آی.وی نگران هستید و یا خود را در معرض خطر ابتلا به آن می دانید، به پزشک مراجعه کنید حتی اگر احساس خوبی دارید و یا هیچ یک از علایم زیر را ندارید.
علایم ابتلا به ویروس اچ آی وی شامل تب با دمای بالا، راش پوستی، گلودرد، تورم غدد لنفاوی، سردرد، دل درد، درد مفاصل و درد عضلات است. این علایم زمانی ظاهر می شوند که بدن به ویروس اچ.آی.وی واکنش نشان می دهد. سلول های آلوده به ویروس در کل جریان خون به گردش در می آیند و سیستم ایمنی در پاسخ به این ویروس حمله کرده و شروع به تولید آنتی بادی های اچ.آی.وی می کند که به این فرایند، سروکانورژن گفته می شود. زمانی که فرد به ویروس اچ.آی.وی مبتلا می شود، بدن او طی چندین ماه در فرایند سروکانورژن قرار می گیرد. تشخیص زودهنگام و دقیق اچ.آی.وی منجر به این فرایند می شود اما در این مرحله سطح ویروس در جریان خون بالاست. از آنجایی که برخی افراد نمی دانند که ناقل این ویروس هستند، لذا به آنها توصیه می شود که هنگام روابط جنسی از کاندوم استفاده شود. استفاده از این وسیله در صورت ناقل بودن و داشتن این ویروس بسیار مهم است.

مرحله2: مرحله غیرهمزمان

زمانی که فرد بیمار از مرحله ابتلا به ویروس اولیه حاد و فرایند سروکانورژن (seroconversion) عبور می کند، احساس بهتری دارد. در واقع ویروس اچ.آی.وی (بسته به سن، پیش زمینه و سلامت عمومی) تا 10 الی 15سال باعث ابتلای فرد به سایر بیماری ها نمی شود. اما این ویروس زنده و فعال است و می تواند گلبول های جدید را آلوده کند و تکثیر شود. در صورت عدم درمان، این ویروس باعث آسیب شدید به سیستم ایمنی می شود.

مرحله3: ویروس اچ آی وی همزمان

در این مرحله، سیستم ایمنی فرد بشدت آسیب دیده است و فرد بیمار به بیماری های ویروسی، قارچی و میکروبی شدید مبتلا می شود و بدن او دیگر قادر به مقابله با آنها نیست. به این ویروس ها، ویروس های فرصت طلب گفته می شود. علایم این مرحله شامل کاهش وزن، اسهال شدید، تعریق شبانه، سرفه مداوم، مشکلات پوستی و دهان و ابتلا به عفونت های مکرر و بیماری های شدید و سخت لست.

ایدز-HIV:

تشخیص تفاوت اچ.آی.وی با ایدز بسیار مهم است. ایدز مجموعه ای از علایم است و خود ویروس یا بیماری نیست. اگر فردی بدلیل آسیب به سیستم ایمنی ناشی از ابتلا به ویروس پیشرفته اچ.آی.وی به بیماری های فرصت طلب مبتلا شود، چنین فردی مستعد ابتلا به ایدز است که هیچ آزمایشی برای ایدز وجود ندارد و این بیماری ارثی نیست. اگر فردی مبتلا به اچ.آی.وی پیشرفته باشد، تاحد امکان باید از درمان صحیح و به موقع استفاده نماید. فرد بواسطه درمان می تواند از دست بیماری های مرتبط با ایدز نجات یابد و آن را تحت کنترل بگیرد. بنابراین هرچه تشخیص اچ.آی.وی زودتر و درمان به موقع انجام شود، فرد از سلامت خوبی برخودار خواهد شد.

بیشتر بدانیم: درمان ایدز ممکن است؟

معالجه ویروس اچ آی وی و ایدز

اچ.آی.وی هیچ علاجی ندارد اگرچه درمان ضدویروس می تواند این ویروس را تحت کنترل درآورد یعنی افراد مبتلا به اچ.آی.وی می توانند از عمر طولانی و زندگی سالم بهره مند شوند. بسیاری از تحقیقات بدنبال شیوه های کاربردی درمان و علاج این ویروس هستند تا بتوانند سطح این ویروس را در بدن به طور دایم کاهش دهند اما اثرات این ویروس در بدن وجود دارد. برخی تحقیقات بدنبال روش های استرلیزه کردن هستند که بتوانند این ویروس را به طور کامل ریشه کن کنند اما این روش بسیار پیچیده و خطرناک است. واکسن اچ.آی.وی می تواند دلگرم کننده باشد اما این واکسن تنها جنبه حفاظتی دارد. افرادی که تصور می کنند در معرض خطر ابتلا به این ویروس هستند، می توانند آزمایش بدهند. آزمایش تنها راه برای اطمینان یافتن از وجود یا عدم وجود ویروس است. بنابراین اگر فردی آزمایش اچ.آی.وی انجام داده و نتیجه آن مثبت بوده، به او توصیه می شود که فورا درمان ضدویروس را آغاز کند. این درمان تنها راه برای مدیریت و کنترل اچ.آی.وی است و از آسیب بیشتر به سیستم ایمنی جلوگیری می کند و خطر انتقال این ویروس را از طریق رابطه جنسی کاهش می دهد.

آیا ویروس اچ آی وی می تواند معالجه شود؟

محققان و دانشمندان معتقدند که می توان ویروس اچ.آی.وی را معالجه کرد. اطلاعات ما در مورد اچ.آی.وی نسبت به سرطان ها کم است. بنابراین دانشمندان در حال بررسی دو نوع معالجه هستند. با استفاده از معالجه کاربردی می توان مقدار زیادی از ویروس اچ آی وی را در بدن سرکوب کرد. معالجه استرلیزه، روشی است که ویروس اچ.آی.وی از بدن به طور کامل ریشه کن می شود. تیماتی براون معروف به بیمار برلینی تنها فردی است که با این روش معالجه شد.